spoko

spoko {{/stl_13}}{{stl_8}}wykrz. {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'tym słowem mówiący nakłania kogoś do zachowania spokoju, niedenerwowania się czymś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Spoko, spoko! Nic się nie dzieje! {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'nie ma się czym przejmować, wszystko w porządku; (i) sprawa załatwiona': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wobec czego można ich spokojnie i zgodnie z wolą większości pokrajać w talarki – i spoko. (DzP) A więc spoko. Nie damy się fiskusowi. (NCz) {{/stl_10}}